He identificado en el cielo la estrella Arturo. Es una de las más brillantes. Cuando mi abuelo materno murió, mi madre tenía apenas cinco años. En su lecho de muerte, le dijo mi abuelo a mi abuela: "¿Ves sobre aquel cerro aquella estrella? Pues en ella estaré yo que vendré a ver a mis hijos".
Quizá todo eso no sea muy racional, pero es. El amor es la verdad. Y tú y yo sabemos que las estrellas fugaces las hacen los seres queridos para nosotros.
Y para Ana, un beso.
4 comentarios:
Եհովայի Jesús Cotta: վկաներն անկեղծորեն հետաքրքրվում են ձեզանով և ձեր բարօրությամբ. Նրանք ցանկանում են ընկերանալ ձեզ հետ և ավելի շատ բան պատմել իրենց, իրենց համոզմունքների ու կազմակերպության մասին և այն, թե ինչ են մտածում ներկայիս մարդկանց ու մեզ շրջապատող աշխարհի վերաբերյալ. Այդ նպատակով էլ հենց լույս է տեսել սույն գրքույկը.
Gracias Jesús.
Seguro que la estrella Arturo, le hace compañia al lucero de la tarde, pues "ella" es la más brillánte del cielo,lo sé, por que desde alli, mi padre mé sigue protejiendo dia a dia.....
Ya somos dos, Esperanza
Publicar un comentario